به نام خدا

فروغش جلوه ی مهتاب را برد

ز چشم تشنه کامان ، خواب را برد

لبانش تشنه و دستش پر از آب

نگاهش آبروی آب می برد

                                ***

من و این دل برایت گریه کردیم

به شور ماجرایت گریه کردیم

من و این چشم های خسته یک عمر

برای دست هایت گریه کردیم

                                ***

آن روز که در کرب و بلا محشر بود

شاهنشه عشق و عاطفه بی سر بود

هر گوشه فتاده بود یک کشته ی عشق

شهزاده ی این عشق ، علی اکبر بود