اول خدا

و آدمی تا بوده ، شتابزده بوده است.                 اسراء/10

راست می گویی خدا ، ما آدمها همیشه عجله داریم. همیشه می دویم و همیشه

دیرمان شده ؛

ولی نمی دانیم برای چه بی تابیم و برای چه عجله می کنیم.

شاید شیطان است که هولمان می کند . اوست که وادارمان می کند تا عجله کنیم چون با عجله کردن،

 بیشتر اشتباه می کنیم.

مادرم می گوید :

" آدم ها یک عمر می دوند تا برسند به ته زندگی ؛ اما یادشان می رود زندگی کنند.

ته زندگی چیزی نیست . زندگی همین جاست ".

خدایا !

شاید کمترین چیزی که به ما داده ای صبر است و بیشترین چیزی هم که از ماخواسته ای باز هم صبر است،

به نظرت کمی بی انصافی نیست ؟!البته خودت هم گفته ای :

" از شکیبایی و نماز یاری بگیرید ، و این دو ، کارهایی دشوار است ، جز برای اهل خشوع ".

صبر ، شکیبایی و بردباری : این ها چیزهایی است که همیشه ما را به آن ها دعوت کرده ای .

تو همیشه به آن ها که صبورند ، بشارت داده ای . صبر تلخ است ؛اما با خودش شیرینی می آورد..

اما ما آدم ها کم حوصله ایم و بی تحمل .

می دانم هیچ دانه ای یک شبه درخت نمی شود و هیچ درختی یک شبه میوه نمی دهد. صبر ، صبر ، صبر .

می دانم ما آدم ها همیشه یک عالم توقع بی جا داریم. برای بزرگ شدن ، بایدصبرکردن را یاد بگیریم.

خدایا !

کمکم کن و صبر را یادم بده !

                                                   " عرفان نظر آهاری "