اول خدا

از آسمان هفتم اگر افتاده بودم

نمی شکستم

چنین که از چشم تو افتادم...

                                                  " نجمه بنائیان بروجنی "

اول خدا

تو از دردی که افتادست بر جانم چه می دانی

دلم تنها تو را دارد ولی با او نمی مانی

تمام سعی تو کتمان راز ی بود در حالی

که از چشمان مستت خوانده بودم راز پنهانی

چگونه گل کند عشق وبهار وباور وشادی

در این چشمان بی باور در این دلهای سیمانی

چه نقشی آفریدم از نگاهت در غزلهایم

بر این نقاشی زیبا حسادت می کند مانی

فقط یک لحظه آری با نگاهی اتفاق افتاد

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

                                                      " مهرشاد شیخ محمدی "

اول خدا

گفتم : بهار
خنده زد و گفت:
 ای دریغ !
 دیگر بهار رفته نمی آید.
گفتم : پرنده ؟
گفت : اینجا پرنده نیست.
اینجا گلی که باز کند لب به خنده نیست !

 گفتم :
درون چشم تو دیگر ؟
گفت : دیگر نشان ز باده ی مستی دهنده نیست.
اینجا به جز سکوت سکوتی گزنده نیست . . .

                                      " حمید مصدق "

اول خدا

آوِِخ ٬هنوز زخمیم و رنج می برم

دنیا هر آنچه داشت بلا ریخت بر سرم

مردم چه می کنند که لبخند می زنند ؟

غم را نمی شود که به رویم نیاورم

قانون روزگار چگونه است کین چنین

درگیر جنگ تن به تنی نابرابرم

تو آنقدر شبیه به سنگی که مدتی است

از فکر دیدن تو ترک می خورد سرم

وا مانده ام که تا به کجا می توان گریخت

از این همیشه ها که ندارند باورم

حال مرا نپرس که هنجار ها مرا

مجبور می کنند بگویم که بهترم

                                              "  زنده یاد نجمه زارع "

اول خدا

و آدمی تا بوده ، شتابزده بوده است.                 اسراء/10

راست می گویی خدا ، ما آدمها همیشه عجله داریم. همیشه می دویم و همیشه

دیرمان شده ؛

ولی نمی دانیم برای چه بی تابیم و برای چه عجله می کنیم.

شاید شیطان است که هولمان می کند . اوست که وادارمان می کند تا عجله کنیم چون با عجله کردن،

 بیشتر اشتباه می کنیم.

مادرم می گوید :

" آدم ها یک عمر می دوند تا برسند به ته زندگی ؛ اما یادشان می رود زندگی کنند.

ته زندگی چیزی نیست . زندگی همین جاست ".

خدایا !

شاید کمترین چیزی که به ما داده ای صبر است و بیشترین چیزی هم که از ماخواسته ای باز هم صبر است،

به نظرت کمی بی انصافی نیست ؟!البته خودت هم گفته ای :

" از شکیبایی و نماز یاری بگیرید ، و این دو ، کارهایی دشوار است ، جز برای اهل خشوع ".

صبر ، شکیبایی و بردباری : این ها چیزهایی است که همیشه ما را به آن ها دعوت کرده ای .

تو همیشه به آن ها که صبورند ، بشارت داده ای . صبر تلخ است ؛اما با خودش شیرینی می آورد..

اما ما آدم ها کم حوصله ایم و بی تحمل .

می دانم هیچ دانه ای یک شبه درخت نمی شود و هیچ درختی یک شبه میوه نمی دهد. صبر ، صبر ، صبر .

می دانم ما آدم ها همیشه یک عالم توقع بی جا داریم. برای بزرگ شدن ، بایدصبرکردن را یاد بگیریم.

خدایا !

کمکم کن و صبر را یادم بده !

                                                   " عرفان نظر آهاری "