"یا دیان یا برهان"
"ای پاداش دهنده ،ای دلیل گمراهان"
پس از "نظامی گنجوی" شعرای بسیاری از سبک او تقلید کردند وحتی
جمعی از هجو سرایان وغزل پردازان نیز به تقلید از مثنوی های وی ،
مثنوی های هزل گونه ای سرودند که دارای اشعاری بی معنی بود.
ازآن جمله در عهد "شاه طهماسب صفوی" شاعری به نام
"هدایت ا... رازی" بود که بسیار شوخ طبع ودارای طبعی روان بود.
"هدایت ا..." متعهدشد که "خمسه ی نظامی" راتقلید کند ، به شرط آنکه
هیچ یک از اشعارش معنی صحیح نداشته باشد و"شاه طهماسب"پذیرفت
که چنین کند وبه "هدایت ا..."صله ی خوبی بدهد ، اما اگر در اشعار او
شعر با معنی یافت ، در برابر هر بیت شعر با معنی یک دندان شاعر را بکشد !
"هدایت ا..."قبول کرد ومثنوی خویش را به اتمام رساند وصله ی خوبی
هم از شاه دریافت کرد.
اما در تمامی مثنوی او سه بیت با معنی هم پیدا شد که بدین خاطر ، شاعر
سه دندان خود را طبق قراری که قبلا گذاشته بود از دست داد!
چند بیت از اشعار "هدایت ا..."چنین است :
"حکایت کنند از قوی پنجه ای
که می گفت با دسته ی تیشه ای
اگر روبهی را زچنگال زاغ
بدزدی وپنهان کنی در دماغ
مگس بهر خود زنده برخوان نهی
دو زنبور پرورده بر نان نهی
عجایب همین پنج افسانه نیست
چه مرغ است افسارش از دانه نیست !