به نام خدا
کریما !
گرفتار آن دردم که تو دوای آنی
بنده ی آن ثنایم که تو سزای آنی
من در تو چه دانم ، تو دانی!
تو آنی که خود گفتی و چنان که خود گفتی آنی .
الهی !
آمدم با دو دست تهی
بسوختم بر امید روز بهی
چه بود اگر از فضل خود براین خسته دلم مرهم نهی ؟!