اول خدا

شکوه جاری ات را آب حس کرد

رخت را بوسه ی مهتاب حس کرد

تو در آب آمدی و تشنه رفتی

عطش را تا همیشه آب حس کرد

                            ***

تو با آن خسته حالی بر نگشتی

دگر از آن حوالی بر نگشتی

کنار علقمه در خون نشستی

ولی با مشک خالی برنگشتی

                           ***

ایمان و وفا سایه ی بالای تو بود

ایثار علی "ع" نقش به سیمای تو بود

گر لب نزدی به آب دریا ، عباس

دریای ادب میان لب های تو بود

                            ***

برادر مشک آوردم برایت

برو ، ای جاری تا بی نهایت

تمام باغ خشکیده است ، بشتاب

خدا پشت و پناه دستهایت