اول خدا
کسانی که خداوند را در همه ی احوال ، ایستاده ، نشسته و بر پهلو آرمیده ،
یاد می کنند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند.
" آل عمران / 191
خدایا !
هر وقت که می خواستم نماز بخونم ، فکر می کردم این یه جورملاقات
رسمی بین ماست.
برای این که قاعده و رسم و رسوم داره. باید خیلی سنگین و رنگین ،
تر و تمیز بایستم و حرفام رو با دقت و توی جمله های مشخص بگم.
همیشه فکر می کردم با تو بودن وقت خاصی داره ، شکل خاصی داره،
و گرنه هر جایی و هر جوری با تو حرف زدن و به یادت افتادن بی ادبیه !
اما این آیه ، یه آیه ی فوق العاده است .از این به بعد دیگه خجالت نمی کشم
از این که دراز بکشم و با تو حرف بزنم. یا دستم رو زیر چونه ام بزنم و لم بدم
و به تو فکر کنم.حالا خیالم خیلی راحته .
این یعنی همه جوره با تو بودن ، یعنی همیشه با تو بودن.
خدایا !
ممنون که این قدر با ما راه میای.
" عرفان نظر آهاری "