اول خدا

آدمها مثل گل اند .

 بعضی را اگر بینی درون گلبرگهاشان فرو کنی ، به عطسه ای مهمانت می کنند .

 بعضی را اگر دست به حریمشان دراز کنی ، دستت را به خارشان زخمی می زنند .

 خار لازمه زیستنشان است .

 بعضی آن قدر در هم پیچیده اند که عمقشان پیدا نیست .

 بعضی زود می میرند و بعضی حتی اگر از ریشه جداشان کنی ، مدتها زنده می مانند .

بعضی مثل کاکتوس استوار و سخت اند یا مثل شقایق ، احساساتی ، زود رنج و زود مرگ .

 بعضی را باید نشست و فقط تماشا کرد .

بعضی را می برند سر مزار ،

بعضی را وقتی می خواهند بروند عیادت بیمار می برند و بعضی را عشاق به هم می دهند .

بعضی گل آپارتمان اند ، نور غیر مستقیم !

 بعضی را باید زیر آفتاب کاشت تا رشد کند . اصلا گل آفتاب اند .

 بعضی مال دوره خاصی از زمان اند .

 بعضی را در همه فصول می توان یافت . ممکن است گاهی شاداب تر شوند و گاهی پژمرده اما می مانند ، زندگی می کنند ، مبارزه می کنند .

نبود هرکدام از اینها نقص در هستی است . باید باشند و هستند .

 حالا تو از کدام دسته گلهایی ؟