اول خدا

شما را به بد و نیک چنانکه باید می آزماییم.

                                            انبیا / 35

هروقت که اتفاقی می افتد - یک اتفاق تلخ و ناجور -هروقت که حسابی

توی لک می روم و از ته دل آه می کشم یا از کوره در می روم و داد و

 بیداد راه می اندازم ، مادرم می گوید :

" کم نیاور ! جلوی خدا آبروریزی نکن ! اینها همه اش امتحان است " .

آن وقت است که واقعاً لجم می گیرد و می گویم :

" مگر این جا مدرسه است ؟ مگر خانه ی ما جلسه ی امتحان است ؟".

خدایا !

اصلاً نمی فهمم تو چرا باید این قدر سر به سر ما آدم ها بگذاری ؟

چرا نمی گذاری آدم ها زندگی شان را بکنند ؟

اصلاً این همه امتحان به چه دردی می خورد؟

فکرش را که می کنم می بینم زندگی بدون امتحان چه زندگی قشنگ و

بی دلهره ای می شد .

 اما تو دلت نمی خواهد زندگی ، قشنگ و بی دلهره باشد.

از همه بدتر این که من اصلاً نمی دانم چه چیزهایی جزء سئوالات امتحانی

 هست و چه چیزهایی نیست .نمی دانم وقت امتحانهایت چه قدر است ؟

اصلاً منابع سئوالات امتحانی تو کجاست ؟ تو از چی امتحان می گیری ؟

وای که چقدر زندگی کردن کار سختی است . آن هم با این همه امتحان .

اما خدایا !

کاشکی می شد تغییری در رفتارت بدهی .باور کن اگر امتحان را حذف

کنی ، آدمهایت را خیلی خوشحال کرده ای .

                                      " عرفان نظر آهاری "