اول خدا

حالا که دنیا بهترین جا برای رشد کردن و بزرگ شدن است .حالا که زندگی بهترین

مسیر برای رسیدن به توست ، دلم می خواهد حواسم را بیشتر جمع کنم و ببینم چه

آدم هایی زودتر می رسند و چه آدم هایی راه را اشتباه می روند ، گم می شوند و

هیچ وقت نمی رسند. آدم های خوب - آن ها که تو دوستشان داری - حتماً

 نشانه هایی دارند . من یکی از این نشانه ها را پیدا کرده ام :

آن ها دیگران را به خودشان ترجیح می دهند ، حسود نیستند و همه چیز را فقط برای

خودشان نمی خواهند .

این موضوع را در سوره ی " حشر " پیدا کردم . آیه ای که خواندم درباره ی 

ویژگی های انصار بود ، همان هایی که به مهاجران پناه دادند . راستی یادم رفت

بگویم این انصار خیلی دوست داشتنی هستند .

" و کسانی که پیش از آمدن مهاجران در دیار خود بوده اند و ایمان آورده اند ،

آن هایی را که به سویشان مهاجرت کرده اند ، دوست می دارند و از آنچه مهاجران

را داده می شود ، در دل احساس حسد نمی کنند و دیگران را بر خویش ترجیح

می دهند و آنان که از بخل خویش در امان مانده باشند رستگارانند ".

  خیلی سخت است . داشتن این همه خوبی  با هم خیلی سخت است .

برای این که آدم مثل آن ها بشود ، حتماً باید خیلی زحمت بکشد و تو هم باید

 خیلی کمکش کنی . این طور نیست ؟  

اگر قول بدهم مواظب روحم باشم و برای بزرگ شدنم زحمت بکشم ، قول می دهی

حسابی کمکم کنی ؟

                              " عرفان نظر آهاری "