اول خدا
دلتنگی
این بی قراری مزمن دامن گیر
این مرگ نمای بی پایان نفس گیر
دایه ی مهربان تر از مادر شده
آغوش گشوده بلعیده مرا
درست از ساعتی که رفتی
نخواهمش
کی را باید ببینم ؟!
" مهدیه لطیفی "