به نام خدا
نویسنده ی جوانی کتاب رمان خود را به " برنارد شاو "داد وتمنا کرد
که وی نظر خود را بگوید.
چندی بعد " شاو " به جوان گفت : کتاب شما را خواندم ، به حق که از
نظر طبی بسیار سودمند است!
جوان توضیح بیشتری خواست.
" شاو " گفت :برای این که هیچ دارویی مثل این کتاب ، خواب آور نیست!
" نیش و نوش خلیل زاده
"
به نام خدا
" جرج برنارد شاو" فکاهی نویس انگلیسی ، روزی به یکی از دوستان خود
گفت :هرگز به دوستت متلک نگویی که باعث از دست دادن آن دوست بشود ،
مگر این که...
دوستش پرسید : مگر این که چه ؟
گفت : مگر این که ارزش آن متلک ، بیش از ارزش دوستت باشد !
"نیش و نوش خلیل محمد زاده "
به نام خدا
رشید بن زبیر مصری یکی از قضات با علم و دانش بود که در قرن ششم
زندگی می کرد.
او قدی کوتاه ، رنگی تیره ، لب هایی درشت و بینی پهنی داشت
وبسیارزشت و کریه منظر بود.
او یک روز از خانه خارج شد و دیر به منزل باز گشت.
رفقا علت تاخیر راپرسیدند:
او علت را نمی گفت . اصرار کردند ، سرانجام گفت :
امروز از فلان محل عبور می کردم . با زنی زیبا برخورد کردم.
او با چشم علاقه به من نگاه کرد ومن از خوشحالی ، خودم را فراموش کردم.
با گوشه ی چشم اشاره کرد ، دنبال او راه افتادم .
کوچه هایی را یکی پس از دیگری پیمودم تا به منزلی رسیدم.
در را گشود ،داخل شد و به من نیز اشاره کرد، وارد شدم.
نقاب از صورت چون ماه خود گرفت.سپس دست ها را به هم زد و کسی را
نام برد ، دخترکی بسیار زیبا از طبقه ی بالای عمارت به صحن خانه آمد.
زن به دختر بچه گفت :
اگر یک بار دیگر بستر خود را خیس کنی ، تو را به این قاضی می دهم تا بخورد !
سپس رو به من کرد و گفت :
امیدوارم که خداوند احسان خود را در بزرگواری قاضی از ما سلب نفرماید ،
عزت برقرار !
با شرمساری و حماقتی که از من صادر شد ، از خانه بیرون آمدم و از شدت
ناراحتی راه خانه را گم کردم و در کوچه ها سرگردان می گشتم و به همین
دلیل دیر آمدم!
"هزار ویک حکایت اخلاقی "
به نام خدا
جمعی در خانه ی " جاحظ " را می زدند ، کودکی بیرون آمد ، از او پرسیدند :
- جاحظ چه می کند ؟
گفت : به خدا دروغ می بندد !
پرسیدند : چطور ؟
گفت : به آیینه نگاه می کند و می گوید :
" حمد خدای را که مرا خلق کرد و صورتم را نیکو آفرید "!
"نیش و نوش خلیل محمد زاده "
به نام خدا
می گویند :
"مریلین مونرو " نامه ای به " آلبرت اینشتین" نوشت بااین مضمون که :
فکرش را بکن که اگر من و تو ازدواج کنیم،
بچه ها یمان با زیبایی من و هوش و نبوغ تو چه محشری می شوند !
آقای " اینشتین " هم در جواب او نوشت :
ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانم !
واقعا هم که چه غوغایی می شود !
ولی این یک روی سکه است .
فکرش را بکنید که اگر قضیه بر عکس شود چه رسوایی بزرگی بر پا
می شود !!!
به نام خدا
یکی از دوست داران شعر ، به شاعری گفت :
برایم شعری بخوان !
گفت : از گذشتگان یا معاصران ؟
گفت : از معاصران !
شاعر گفت : از آثار خودم بخوانم یا از دیگران ؟
گفت : از خودت بخوان !
شاعر پرسید : فارسی بخوانم یا عربی ؟
گفت : فارسی !
شاعر پرسید : غزل ، قصیده ، مثنوی ،رباعی و... بخوانم ؟
گفت : مثنوی !
شاعر گفت : رزمی بخوانم یا بزمی ؟
گفت : بزمی !
شاعر همچنان پرسید : عارفانه بخوانم یا عاشقانه ؟
گفت : عاشقانه !
شاعر باز افزود : حقیقی بخوانم یا مجازی ؟
دوست دار شعر که درمانده شده بود ، گفت :
" برای امروز ، همین مقدار کافی است ! "
به نام خالق یکتا
ریشخندها و موذی گری های "برنارد شاو " و"چرچیل " در مورد یکدیگر ، معروف است.
یک روز درام نویس مشهور برای چرچیل اینطور نوشت :
- برای شما سه صندلی در اولین شب نمایش آخرین نمایشنامه ام ، ذخیره کرده ام ، دو عدد برای شما و همسرتان ، سومی برای یکی از دوستانتان ، چنانچه دوستی داشته باشید !
جواب چرچیل فوری رسید :
- دوست عزیز ! از لطفی که کردید و سه جادر تئاتر برایم ذخیره کرده اید ، نهایت تشکر را دارم ، ولی متاسفانه برایم مقدور نیست که در اولین شب به تماشای نمایشنامه ی جناب عالی بیایم.
من با کمال میل در شب دوم نمایش ، حضور خواهم یافت و اگر تماشاچی دیگری ، حضور داشته باشد با وی در افتخار تحسین از نمایشنامه ی جناب عالی ، شرکت خواهم کرد !
"نیش و نوش خلیل محمد زاده"
" یا تبارک اسمه"
شاعری مهمل گوی پیش دوستانش می گفت :
- چون به خانه ی کعبه رسیدم ، دیوان شعر خود را برای تیمن و
تبرک در حجر الاسود مالیدم!
دوستانش گفتند :
اگر در آب زمزم می مالیدی ، بهتر بود !
"اندرونی تاریخ"
"یامن قدر الخیر و الشر"
"ای آنکه خیر وشر را مقدر فرمودی"
فقیری بر در خانه ی ثروتمندی آمد و چیزی طلبید ،ثروتمند به غلام خود گفت :
ای مبارک ! به قنبر بگو به یاقوت بگوید که به فقیر بگوید چیزی در خانه نداریم !
فقیر گفت : خداوندا ! به جبرئیل بگو به میکائیل بگوید که به عزرائیل بگوید جان این بخیل را بگیرد !
"هزار ویک حکایت اخلاقی"
"یاخیر حامد ومحمود"
"ای بهترین ستاینده و ستوده"
از لطایف "عبید زاکانی" است که :
خواجه ای بدشکل ، نایبی بد شکل تر از خودش داشت.
روزی آیینه داری ، آیینه به دست نایب داد.
نایب در آن نگاه کرده گفت :
-سبحان الله ! بسی تقصیر در آفرینش ما رفته است !
خواجه فرمود : لفظ جمع مگو ! بگو در آفرینش من تقصیر به کار رفته است !
نایب آیینه را به او داد و گفت :
اگر باور نمی کنی ، تو نیز در آیینه ببین !
" نیش و نوش خلیل محمد زاده"
"یا مفرج الهموم"
"ای برطرف کننده ی اندوه ها"
درجشنی که "برنارد شاو"به مناسبت نود سالگی خود در منزلش ترتیب
داده بود، یک روزنامه نویس جوان به"شاو" گفت : امیدوارم که سال
آینده هم بتوانم شما را ببینم.
"شاو" بلافاصله جواب داد : گمان می کنم خواهیم توانست یکدیگر را
ببینیم ، چون شما به نظر من جوان سالمی هستید !
***
"برنارد شاو"از نویسندگانی بود که آثارش را به قیمت گزاف در اختیار
مطبوعات قرار می داد وبرای هر کلمه یک دلار می گرفت.
این موضوع مدت ها بر سر زبان ها افتاده بود تا این که یک آمریکایی به
شوخی ،یک دلار برای "شاو" فرستاد ودرخواست کرد که یک کلمه
برای او بنویسد.
"شاو" در جواب او نوشت : متشکرم !
"نیش ونوش خلیل محمد زاده"